Weer terug in Nederland!!!

Ik ben weer thuis!!! Gisteren om 19uur kwam ik aan op schiphol en werd leuk onthaald door m'n vrienden Marijn, Roel en Armand en mijn ouders. En vond het toch wel erg leuk om ze weer te zien. Het blijft nog wel een beetje vreemd om na 8 maanden weer terug op Nederlandse bodem te zijn. Ik had er vorige week nog helemaal geen zin om terug te gaan, maar kijk er nu wel naar uit om iedereen weer te zien en mijn eigen dingetjes weer te gaan doen. Goed om terug te zijn! Alleen had ik wel gehoopt dat jullie wat beter weer voor mij hadden besteld J

De laatste 2 weekjes heb ik nog in Brazilië doorgebracht. Doordat mijn tijdschema een beetje was uitgelopen had ik niet veel tijd meer over voor dit land, maar dat had ik bewust laten gebeuren. Brazilië is ontzettend duur geworden de laatste jaren en daarnaast te groot om in 2 weken te zien. Toch had ik ervoor gekozen om een glimp op te vangen van Manaus en Rio de Janeiro. Als dit me zou boeien, is dat een goede reden om terug te keren. En dat is het geval hoor!

In Manaus was ik vanaf de boot samen met de franse Kevin en Alex op zoek gegaan naar een hostel. Met een zware backpack op de schouders door de hitte geslenterd en uiteindelijk terecht gekomen in hostel Manaus. Mijn plan was om eigenlijk een jungletour te doen, maar ik was niet echt overtuigd door info. Alleen met 7 dagen de jungle in zou ik een unieke ervaring zijn, maar daar had ik de tijd niet voor. Twee dagen de jungle in zou weer hetzelde worden dan ik al eerder had gezien. En ik vond Manaus wel interessant genoeg om hier wat dagen door te brengen. Ik merk dat ik het veel interessanter begin te vinden om de locals te ontmoeten en de cultuur te leren kennen, dan zoveel mogelijk toeristenspots te bezoeken. Ik had van een Braziliaanse vriend uit Sao Paulo ook nog wat tips gekregen en dit betrof voornamelijk eten. Manaus staat bekend om de vele verschillende vissoorten die enkel in de amazone voorkomen. De smaak van deze vissen is erg apart en enkele zijn bijzonder lekker. Voor nog geen 3 euro heb je een volledig gegrilde vis. Mmmm, smullen! Daarnaast heb je nog de rodizio restaurantjes, een soort all-you-can-eat principe met erg goed vlees wat ze steeds aan tafel komen afsnijden. Ook de vitaminas; fruitmixen met melk, zijn erg goed. En dan is er nog een hele reeks met pastel hapjes; gefrituurde of gebakken deeghapjes. Allemaal erg lekker en vet! Wat me nog het meest had verrast was de acaí. Dit is een rode palm bes uit de amazone waarvan een soort yoghurt gemaakt wordt, of ijs en dan gecombineerd met noten, musli en andere frutsels. Erg lekker als tussendoortje of toetje. Had niet verwacht dat Brazilië zo veel lekkere gerechten had. Ik had het geluk dat Alex half Braziliaans is en mij veel over Brazilië  kon vertellen. We hadden op straat een kerel ontmoet die ons wel wilde introduceren bij een feestje. En zo stonden we dezelfde avond bij een Funk feestje. Funk is een Braziliaanse muzieksoort waarbij het lijkt of de plaat blijft hangen en waarbij een heel vreemd dansje hoort; vrouwen gaan met hun kont naar achteren gericht, rondjes draaien. Daarbij gaat de man een beetje doelloos om zich heen kijken terwijl de vrouw hem bewerkt met haar enorme batterij. Normaal wil ik de locale dansjes wel leren, maar hiervoor hoefde ik niks te doen :) Was wel weer erg gezellig om een echt Braziliaans feestje mee te maken en de caipirinha’s smaakten erg goed.

Brazilië is voetbal en als er een wedstrijd is in de nationale competitie gaat iedereen kijken. Zo was er op woensdagavond de wedstrijd Flamengo – Cruzeiro en dat gaat iedereen bekijken op het grote plein in de stad. Een plein zo groot als het onze-lieve-vrouwenplein is compleet gevuld met tafeltjes, de mensen gehuld in voetbalshirts en overal hangen grote videoschermen. Vooraf staan er overal drumbands en wordt er vuurwerk afgestoken. Het leek wel een wedstrijd voor het WK, maar het was gewoon een competitiewedstrijd. Erg leuk sfeertje! Toen Flamengo scoorde ging het helemaal los….want iedereen was supporter van deze club.

Mijn laatste weekend heb ik doorgebracht in Rio de Janeiro. En als je daar een vrijdag bent, is het bijna verplicht om naar Lapa te gaan. Sommige mensen beweren zelfs dat het bijna net zo goed is als het Braziliaanse carnaval. En inderdaad, straten gevuld met duizenden mensen die allemaal snoepen van de goedkope caipirinhas en op straat staan te dansen. Alle straten waren afgesloten en overal kon je drank en snacks kopen. Echt een gezellige bende! De wijk Lapa ligt tegen een favela aan waardoor er ook een hoop arme louche figuren op afkomen, maar ook de rijkere uit Rio zijn hier te vinden, waardoor het een leuke mix wordt van verschillende klassen.

De stranden in Rio, copacabana en ipanema zijn wereld beroemd en die konden ook rekenen op een bezoekje van Gigi, zoals de fransen  mij noemden (bijnaam nr.8!?). Maar waar ik erg naar uit had gekeken was een bezoekje aan een sloppenwijk, in Brazilië favela genoemd. De tour wordt georganiseerd door een stichting die 60% van de ticketprijs besteed aan projecten in de favela en dat leek mij wel een goede investering. Het is niet mogelijk om alleen een favela in te gaan omdat deze gecontroleerd worden door drugbendes en daardoor erg gevaarlijk. Ook de politie gaat niet naar binnen, waardoor er totaal geen controle is van de overheid. De favela die wij gingen bezoeken was de grootste in Rio (Rocinha) en was momenteel redelijk rustig. Het gaat meestal mis zodra 2 naast elkaar liggende favela’s gecontroleerd worden door rivaliseerende bendes. Vorige maand zijn er 60 leden van de ‘Dudu’ bende deze favela binnengedrongen met als poging om de bende van ‘Lulu’ te verjagen, met als gevolg vele doden. De politie heeft daarna ingegrepen en is met maarliefst 1000 man de wijk ingetrokken, maar dit heeft het geweld weer op doen laaien. Heftig allemaal!

Daarnaast is de gouverneur van Rio bezig om de favela’s schoon te vegen en alle drugbendes te elimineren voordat de Olypische spelen in 2016 plaatsvinden. Met belachelijk veel militaren en politie wordt er oorlog gevoerd tegen de bendes, met veel burgerdoden als gevolg. De bendes voeren vergeldingsacties uit door toeristenbussen te kapen, waarna de politie weer gestopt is met de schoonveegactie. Het werkte dus averechts. De gemeente heeft de buitenmuren van enkele favela’s laten schilderen en hoge geluidswallen geplaatst bij de favela’s bij het vliegveld zodat niemand de favela’s hoeft te zien. Erg triest voor de mensen daar. Toch is er een lichtpuntje. De gemeente heeft een enorm sportcomplex gebouwd naast de Rocinha in het teken van deze olympische spelen, met een zwembad, voetbalvelden, een tennis court en nog veel meer. Iedereen in de favela kan er tegen een hele kleine vergoeding sporten en dit blijkt een enorm succes te zijn. Toen we er langs liepen waren er honderden kinderen aan het sporten. En er zijn nog meer plannen. Naar mijn mening is dit de manier om de favela’s langzaam te veranderen.

Met een minibusje werden we naar het begin de favela Rocinha gereden waar we eerst een briefing kregen. De waarschuwing was vooral; neem alleen foto’s als onze gids het zegt. De drugsdealers zijn namelijk nog steeds de baas in de favela’s en bewaken alle in- en uitgangen en willen absoluut niet gefotografeerd worden. Ons werd verteld dat we niet moesten schrikken als er ineens iemand opdook met een geweer. Onze gids, een jonge vrouw, zat onder de tatoes en was opgegroeid in deze favela. Daardoor had iedereen respect voor haar en iedereen weet dat de stichting veel projecten doet in de favela. Rocinha is gelegen in het noorden van Rio en tussen twee bergen ingebouwd en de favela blijft maar doorgroeien. Doordat er bergen zijn aan de ene kant en een jungle aan de andere kant, wordt in de hoogte doorgebouwd of beter gezegd gestapeld.

De tocht begon onder aan de favela waar we naar boven werden gebracht door moterrijders die als gekken de berg omhoog knalden en tussen het verkeer zoefde. Erg spectaculair. Daarna kregen we weer instructies om de camera’s verborgen te houden want bij de ingang stonden de zogenaamde drugs-watchers, jonge gasten met een ontbloot bovenlijf vol tatoes van de bende, walky talky in de hand en een geweer onder de broekriem. Nadat we deze mannen gepaseerd hadden liepen we door smalle kleine gangetjes door de favela. We werden allemaal aangekeken, maar vriendelijk begroet door de bewoners die wel gewend waren aan bezoek. Iedereen was in het begin nog even voorzichtig en bleef dicht bij elkaar, maar al snel merkten we dat het allemaal erg veilig was. Wat meteen opviel was het feit dat het een grote chaos was. De bewoners betalen niet voor elektriciteit, dit wordt allemaal afgetapt en dit wordt ook gedaan met de waterleiding. Hierdoor hebben de mensen beneden in de favela bijna geen water doordat alle buizen worden leeggepomt. Zowel het waterleidingsbedrijf, electriciteitsbedrijf als de gemeente durven hier niks tegen te doen en zo hebben 30.000 mensen gratis voorzieningen. Tijdens de tour bezochten we nog een klein winkeltje waar we wat lokale lekkernijen konden kopen en een kustgalerij waar bewoners hun schilderijen tentoonstelden. Ook zagen we een school en een kinderopvang die volledig opgezet waren door de stichting en ook organiseren ze activiteiten voor kinderen.

Naarmate we verder naar beneden liepen werd het veel smeriger omdat alles van de berg naar beneden kwam. Omdat de fundering van veel huizen bestaat uit boomstammen of zakken met puin, verzakken veel huizen en eens in de zoveel tijd (vaak na veel regen) stort er weleens een complex in. Dat mensen zo kunnen leven zeg!? Momenteel gaat het goed met de economie in Brazilië en ik hoop van harte dat deze mensen hier van kunnen mee profiteren. Maar er zijn zo’n 750 verschillende favela’s in Rio en totaal leven hier 3 miljoen mensen, dus het zal nog een tijdje duren voordat de mensen onder betere omstandigheden kunnen leven. Wel een erg interessant bezoekje en was blij om een favela eens van binnen te zien.

Dit was dan echt mijn allerlaatste uitstapje en kan het eigenlijk niet geloven dat ik nu in Nederland ben. Maar als ik terugkijk naar alles wat ik gezien en gedaan heb, is dit zo’n ontzettend mooie tijd geweest. Ik heb zoveel leuke en interessante mensen ontmoet en zal zeker nog contact houden met een aantal. Mede dankzij hen is mijn reis zo ontzettend geslaagd. Ik stond iedere dag op met een enorme glimlach op mijn gezicht en heb zo ontzettend veel geluksmomentjes gehad. Wat kan het leven toch mooi zijn! Nu is het weer tijd om iedereen te zien, en dat gaat ook erg gezellig worden. Er zijn namelijk zoveel dingen die ik wil gaan doen want 7,5 maanden van huis motiveert je ook weer om van alles te gaan ondernemen en kijk er erg naar uit om mijn koppie weer te gebruiken en de moleculaire biologie in te duiken, te gaan sporten, lekkere gerechtjes te koken en een biertje te gaan drinken met m'n vrienden :) 

Iedereen ontzettend bedankt voor de leuke berichtjes en mailtjes de laatste tijd. Heb altijd erg genoten om deze te lezen. Misschien dat ik hier en daar eens een verjaardag heb vergeten, maar dit jaar doen we alles dubbel over. Ik heb er erg veel zin in om jullie allemaal weer te zien!!!!

Groetjes Gijs, Ginger, Gi, Giejies, Ice, Heis, Juan, Jies, Gigi!