Colombia (1)

Colombia is tot nu toe een van de grootste verrassingen uit mijn reis. Wat ook het geval was bij de Filipijnen gebeurd ook met Colombia, veel reizigers maken een rondje Argentinie, Bolivia, Peru, Ecuador en dan terug naar Chili en slaan dit land over. Het land heeft nog steeds een slechte naam op het gebied van veiligheid, maar er is een hoop veranderd in de laatste jaren. Maar, ohohoh wat een tof land!!! En dat wordt voornamelijk gemaakt door de mensen hier! 

Om in Colombia te komen (vanaf Peru) had ik 2 mogelijkheden; vliegen of over land reizen. Vliegen is erg prijzig in zuid-amerika, maar daarnaast wilde ik ook nog naar noord Peru en had een zuidelijke plaats in Colombia in mijn iternery gezet…..dus dat ging een bus ritje worden. Of beter gezegd, een busrit met de hoofdletter B. Maar naarmate ik langer aan het reizen ben, schrik ik niet meer van 10, 16 of 24 uur in een bus. Maar deze reis zou wat langer gaan duren: 42 uur. Maargoed, na het vorige verhaal was ik net gearriveerd in Lima. De hoofdstad van Peru is het laatste jaar veel in het nieuws geweest na de arrestatie van Joran vd Sloot en de bewonders refereren ook naar deze gebeurtenis als je jezelf bekend maakt als Nederlander. Heb ook een aantal keer duidelijk moeten maken dat niet alle mannen in Nederland zo zijn.

Veel andere reizigers zijn niet enthiousiast over deze stad maar ik wilde toch nog even rondkijken nu ik er was. In het hostel had ik de duitse Raimund ontmoet, die zwaar in de put zat omdat al zijn spullen waren gejat in de grensplaats tussen Peru en Ecuador (Tumbes). In de Lonely Planet staat deze ook omschreven als de gevaarlijkste grensplaats in Zuid-Amerika. Oke, als dat bekend is…doe er dan wat aan!? Er waren veel meer mensen uit mijn hostel die daar bestolen waren. Maar dat was geen goed nieuws want die plaats behoorde ook tot mijn plan.

Ik had Raimund daarom wat geld uitgeleend en zijn we samen de stad gaan verkennen. Lima is 10 maanden per jaar bewolkt door een combinatie van smog en het benauwde weer waardoor het niet heel gezellig oogt. Het centrum heeft wat oude gebouwen (je weet wel, Spaans koloniaal), die ik ondertussen wel te vaak gezien had. We waren toevallig op tijd voor de wissel van de wacht bij het paleis. Het begon met een mars en eindigde heel grappig in een soort volksdansje waarbij ze de geweren gingen ronddraaien, overgooien en rondjes dansen. haha Buiten het centrum zijn veel no-go area’s wat wordt afgegrensd met veel militairen en politie die je ook waarschuwen als je een gevaarlijke straat ingaat. Waar ik natuurlijk weer inliep en werd teruggestuurd. Misschien dat het nachtleven meer te bieden had en jahoor, zoals elke hoofdstad had ook Lima meerdere barretjes en salsa clubs. Na wat biertjes in een bar doorgegaan naar een club met twee Peruaanse meiden die ons wel het echte uitgaansleven zouden laten zien. Het begon laat op gang te komen, maar dan gaan de Peruanen wel los. Om de avond af te sluiten wisten ze nog wel een toffe tent. Eenmaal binnen begonnen we te beseffen dat we een homo discotheek waren binnen gelopen, op zich geen probleem en zeker niet als je met vrouwen bent, maar er was die avond de Drag Queen verkiezing. Dus omringt met extravergante kerels sloten we de avond af of beter gezegd luidde we de ochtend in. Hierdoor hadden we ons verslapen en had ik mijn bus gemist en Raimund zijn afspraak met de ambassade voor een nieuw paspoort. Dan maar een andere bus en door naar Mancora, een kustplaats in het noorden waar ik na lange tijd weer eens een keer de zee zag en heerlijk kon genieten van verse vis. Ook had ik nu wat tijd om te lezen, zo was ik nu begonnen aan ‘Charlie y la fabrica de chocolate’ en had vorige week ‘El principito’ (het prinsje) uitgelezen. Beide kinderboeken en die lezen wel makkelijk weg in het Spaans, ben alleen nog wel een aantal keer uitgelachen door schoolkinderen. Zien ze in het park een volwassen man zitten met een kinderboek en een blikje bier in zijn hand!? Beetje raar? Neehoor, gewoon een ijverige jongen die met zijn spaans bezig is.  

Na even rondneuzen heb ik een busmaatschappij gevonden die van Mancora naar de Ecuadoriaanse grens gaat en die je er uitlaat bij het grenskantoor van Peru en waarbij je onder begleiding naar binnengaat, vervolgens een bus neemt richting de andere grenspost (Ecuador) en daarna met de taxi (nog steeds onder begleiding) teruggaat naar de bus in de terminal. De dieven hadden op deze manier geen kans. Daarna 16 uur in de bus naar Quito en daar bij de terminal laten afzetten en een bus gepakt naar Tulcan (5 uur), daar een taxi gepakt richting de grens met Colombia, lopend de grens over en alle stempels gehaald, taxi naar Ipiales, daar de bus naar Cali (Colombia) wat ook weer 18 uur duurde. Uiteindelijk kwam ik na 42 uur reizen aan in Cali! Joehoe, ik was in Colombia. Wat had ik hier lang naar uitgekeken.

Ik was nog geen 10 uur in Colombia, maar had al zo’n goede indruk van de mensen. Iedereen wilde een praatje met je maken en veel mensen heette je welkom in hun land. Daarnaast was de stad Cali bekend om de mooiste vrouwen van Colombia en ging daarmee de strijd aan met Medellin. Nou, ik doe graag onderzoek dus dat gaan we dan maar eens uitzoeken J Uitslag wordt over 1 week gepubliceerd op mijn blog. Daarnaast staat Cali wereldwijd ook bekend om de vele cosmetische operaties die hier worden uitgevoerd. Heel veel vrouwen hebben siliconen implantaten en dat zijn zowel borsten als billen. In het hostel kreeg ik de tip om op zondag een ijsje te gaan eten in een shopping mall en ordinair gezegd ‘tieten’ te gaan kijken. Nou, toevallig vind ik ijsjes erg lekker. Echt ongelofelijk hoeveel vrouwen daar met een siliconen rondliepen, als het 1 op de 3 is overdrijf ik niet. We schoten vaak in de lach zo grappig was het om te zien. De locals hebben de shopping mall ook de bijnaam ‘Silican Valley’ gegeven. haha Daarnaast is Cali ook de hoofdstad van de Salsa, maar er wordt alleen niet bij verteld dat bij de meeste van de 300 Salsa clubs je alleen naar binnen kan als koppel. Je moet dus altijd een partner hebben of deze zoeken voordat je naar binnen mag.

Vanuit Cali ben ik doorgereisd naar Medellin, de tweede stad van Colombia. De stad is bij de meeste mensen ook wel bekend als het grootste (voormalig) centrum van de cocaine handel. Pablo Escobar (ooit werelds rijkste drugsbaron) was hier de baas en is zelfs in de regering terecht gekomen. Maar dat heeft maar even geduurd, want hij had meerdere mensen in de regering die het niet met hem eens waren vermoord. Hij verdiende 1 miljoen dollar per dag in die tijd en mensen zeggen dat hij 8000 moorden op zijn naam heeft staan. Toch wordt hij nog steeds gerespecteerd in de armste wijken van Medellin. Want hoewel deze meneer zich als een brute gast gedroeg, steunde hij de arme bevolking en heeft in Medellin 1000den nieuwe huizen gebouwd voor de armen. In 1993 is hij door de politie doodgeschoten.

De laatste paar jaar komen er  iets meer toeristen naar Colombia, maar dit is slechts een fractie van de toeristen die naar bijvoorbeeld Ecuador of Peru gaan. Als je bijvoorbeeld rondloopt in Medellin kom je geen andere toeristen tegen en wordt je regelmatig aangestaard door locals, apart maar dat maakt het reizen wel weer bijzonder en interessant. Sinds President Uribe in 2002 begonnen is aan een keiharde strijd gericht tegen de FARC, ELN en de vele drugskartels heeft hij veel gebied gewonnen en President Santos zet dit nu op een iets meer diplomatieke mate voort en dit blijkt een groot succes. In veel steden is de volledige politiemacht ontslagen en zijn nieuwe aangenomen die een 3x hoger salaris hebben gekregen en de corruptie is bijna verdwenen. Verder wordt het leger ingezet voor bewaking in alle grote steden en de routes tussen de steden. Deze aanpak heeft gewerkt, maar toch moet Colombia knokken om een goede naam te krijgen. Op veel punten zie je dan ook politie of zwaarbewapende militairen staan. En soms moet je wel even meewerken als er een grote controle is en iedereen binneste buiten wordt gekeerd en je met handen en voeten gespreid tegen een muur of bus moet gaan staan. Alles voor de veiligheid!

Zo ging ik samen met Jan Willem en Aaro op zoek naar het graf van Escobar en werden klemgereden door de politie. Ik moet er wel bij zeggen dat we via de achteringang van het kerkhof naar binnen wilden en door een hele slechte wijk liepen waarbij waarschijnlijk nog steeds de drugsdealers de baas zijn. Daarom was het verdacht dat er 3 blanken doorheen slenterden en werden we achtervolgd door 6 moteragenten die onze tassen eens goed wilden bekijken en ons grondig fouilleerden. We waren bijna van ze af toen Jan Willem antwoorden dat we het graf van Escobar gingen bezoeken, niet het correcte antwoord schijnbaar want er kwamen meer vragen. Al met al kwamen we er goed weg en heeft de politie geen drugs in onze tas gestopt en ons er voor op laat draaien, wat ook wel eens gebeurd.

Naast dat Colombia leuke en gezellige steden heeft is ook het landschap erg mooi en dat nodigd ons uit voor een bezoekje aan het national park Guatapé, net buiten Medellin. Het meest bekende is de Peñón de Guatapé, een 200 meter hoge steed die te beklimmen is met 644 treden en waarbij je uitzicht hebt om een enorm uitgestrekt natuurgebied met water en honderden kleine eilandjes. Erg spectaculair uitzicht! Maar nog zoveel te zien en te doen in Colombia en dit land verschuifd met de dag hoger in mijn ‘meest-favoriete-land-lijstje’.