Cambodja

Omdat we meer op zoek wilden gaan naar de off-the-beaten treks, hebben we besloten om richting Cambodja te gaan. En dat hebben we geweten! In de vroege ochtend weer de ferry voor de oversteek, minibus richting de grens en daar begint het hele tafereel. Hoewel ik vaker aan een grens heb gestaan blijft een oversteek over land erg apart. Niemand draagt een uniform en iedereen rent op je af, je krijgt een temperatuurpistool op je voorhoofd gericht en na de mededeling 35C (Influenza H1N1 controle) wordt je paspoort afgenomen door iemand van 19 die ergens naar binnen gaat. Vervolgens moet je in 2 rijen gaan staan en iedereen stelt dezelfde vragen en na het invullen van verschillende formulieren invullen en het betalen van 1200 Baht (meer dan de officiële visa prijs) sta je aan de andere kant van de grens. Maar dan heb je wel een mooi visum in je paspoort. Weer een taxi geregeld richting Koh Khong waar we eigenlijk nog moesten beslissen waar we heen wilden gaan. Uiteindelijk besloten om naar Chi Pat te gaan; een klein dorpje in de jungle waar nog niet lang geleden een eco-trekking organisatie was opgezet. De taxichauffeur had natuurlijk weer een vriend die daar toevallig net naartoe ging. Samen met 10 flessen butaangas en 5 andere knakkers in een gare volkswagen transit bus gepropt en voor teveel geld en met te lage snelheid naar Noeug Toeuk gebracht, de plaats waar je de jungle in moet om Chi Pat te bereiken. Daar aangekomen was het half 7 en donker en niemand meer te zien. Dus stonden wij daar. Gelukkig kwam heel het dorp uitlopen om te zien wat die 4 bleekscheten daar zo laat nog kwamen doen en het opperhoofd kwam met de enige satelliet telefoon uit het dorp aanlopen. Iedereen was erg behulpzaam, maar doordat ze geen engels spraken konden we er helaas niks mee. Contact met het Chi Pat leverde de volgende info op: ‘No, Chi Pat finish’. Of nu het dorp van de aardbodem was verdwenen, het feestje afgelopen was of er niemand meer bij kon was ons niet duidelijk. Maar we zijn toch alle bewoners met een auto gaan vragen of iemand ons kon brengen. De eigenaar van een winkel wilde ons voor 30$ wel wegbrengen. Door het pikkedonker en hobbelende zandwegen na een uur afgezet voor een rivier. Iemand met een bootje bracht ons verder en kwamen terecht in een dorpje waar iedereen het licht al had uitgedaan. Gelukkig vonden we het ecotour office waar we nog vriendelijk werden ontvangen door iemand die niet kon geloven dat we het zo laat hadden gehaald. Daardoor konden we meteen de trekking van de dag erna regelen en zouden we vroeg al vertrekken voor 2 dagen. In de vroege ochtend 2 uur gevaren over de rivier en daar de wandeling gestart door de jungle. We hadden een gids en kok mee, maar in de boot bleek dat het engels niet verder kwam dan: egg, candle en monkey, maarja dat zijn de basisbenodigdheden toch?! Dat beloofde een informatieve trekking te worden :) In de hitte gestart met wandelen door de dichtbegroeide jungle. Er bestond een kans dat we gibbons, wilde olifanten, herten, beren en veel vogels tegen zouden komen. De uitwerpselen en geluiden van de dieren bevestigden dit, maar de dieren zelf waren moeilijk te spotten. Na 2 uurtjes lopen ons kamp opgezet in een droge rivierbedding en de hangmatten opgehangen waar we ’s nachts konden slapen. Er was ons beloofd dat we ook konden zwemmen, maar bij het zien van het stilstaand water met insecteneitjes toch maar niet de duik genomen. Deze jongen wilde geen Bilharzia in z’n plasbuis laten kruipen! Tijdens deze constatering werd er net achter mij een schep water genomen door de kok voor het avondeten. Hoewel alles gekookt werd is hier iets fout gegaan met mijn eten of drinken en heb ik ’s nachts ‘Huub moeten roepen’ (=achteruit eten). Het slapen ’s nachts in de jungle onder de sterrenhemel is daarnaast wel echt spectaculair, met veel onbekende geluiden en geritsel. Gelukkig hingen we in hangmatten in de boom met een muskietennet zodat we niet zo makkelijk aangevallen konden worden.

Met 2 rauwe teentjes knoflook als ontbijt de volgende dag weer gestart met lopen en na de lunch was het nog een dikke 5 uur. Omdat ik maar bleef spugen werd onderweg door een dorpeling aangeboden om achterop z’n brommer te springen, samen met 2 grote rugzakken van anderen. Dat bleek ook nog een hele grote uitdaging om door de jungle en over de vlaktes zunne vespa recht te houden en zijn er dan ook een paar keer onderuit gegaan. Maar echt een ontzettend vriendelijke mens. Zoals bijna alle Cambodianen, wat een leuk volkje is dat toch. Alle kinderen zwaaien naar je en iedereen roept nog vrolijk ‘Suwesidai’ (hallo). Wat helemaal grappig is zijn de pyama’s, alle vrouwen (van jong tot oud) lopen in felgekleurde pakken over straat met beertjes of zonnetjes of wat dan ook. Je koopt gewoon 40 meter stof en maakt dan voor heel het dorp dezelfde pyama. Na een soepje en ORS de volgende dag na 2 uur varen weer terug naar het opstappunt met voor de bus naar Sinoukville. Om 9:15 geen bus, om 10:00u niet en om 11:00 nog steeds niet. Na een telefoontje naar het kantoor bleek dat ons ticket niet bekend was, ook de eerste scam konden we aanvinken. Een tot de nok toe vol minibusje op straat aangehouden en die wilden deze mennekes nog wel meenemen. Twee man werden naar het dak verhuisd en we kwamen tussen de schoolkinderen te zitten. Waar we al snel meededen met het Cambodiaanse hoofd-schouders-knie-en-teen. De bus ging echter naar Kampot (en gelukkig NIET kapot) en wij ons plan gewijzigd om daar ons base camp op te slaan. Kampot is een kleine plaats gelegen aan een rivier en bekend van de Kampot peper en er hangt een hele relaxte sfeer. Erg apart dat om 22u er niemand meer op straat te zien was en zo fietste wij altijd op ons gemak met z’n viertjes door een spookstad terug naar ons guesthouse. Waar de eigenaar ons iedere dag weer opwachtte met een nieuwe special deal, die hij kon aanbieden omdat hij een Family business runde, die net was opgestart en er niet veel aan hoefde te verdienden (tuurlijk). In Kampot wordt ook veel aandacht geschonken aan de minder validen; zo was ons favoriete ontbijttent het epiarts cafe dat geheel gerund werd door dove jongeren. In de menukaart stond uitgelegd hoe je alles moest bestellen en als je dat opvolgde kreeg je ook het juiste. Een keer met een vinger over je wenkbrauw strijken en in een potje roeren leverde een lekkere bak pleur op. Erg goed initiatief en het eten was erg lekker. Jammer dat we niks met het gebaar USB stick konden. Daarna naar de massage Seeing hands gegaan. Deze massage wordt gegeven door blinden en omdat ze niet zien schijnt dat de handen veel meer gevoel hebben. Ik moest lang wachten voordat ze begon met mijn Khmer massage, maar toen bleek dat ze al een kwartier in mijn kussen aan het kneden was. Erg ontspannend wel. Onze volgende stop was Koh Tonsay (Rabbit Island), een klein eiland voor de kust van Cambodja zonder elektriciteit en stromend water. Op dit eiland staan zo’n 50 bungalows en 4 restaurantjes en dat is het. Er heerst een ontzettend relaxte sfeer en het is er heel rustig. Hier hebben we ook niet meer gedaan dan zwemmen, lezen, spelletjes doen en veel backpackers ontmoeten. Hier kwamen we ook een oudere reisgenoot van Joost tegen (Andrea) en samen met Marjukka (finse) en een aantal fransen opgetrokken. Er was een generator op het eiland aanwezig, maar deze werd alleen ingeschakeld als de blender (fruitshake) aan moest (dan sprongen ook even alle lichten aan) en ’s avonds tussen 6 en 10. Maar wij kwamen onze dagen wel door. Onze volgende spot op de kaart van Cambodja ging Kep worden, een relaxt en erg rustige dorpje wat ontdekt is door de Cambodiaanse toeristen. Wij een extreem relaxte plek gevonden en zijn als echt Hollanders weer meteen gaan rondfietsen. Zo’n 12 km verderop lag een peperplantage waar we wel een kijkje wilde nemen, wat toch wel even zweten was zo op het middaguur. Na 1 kilo Kampot (zwarte) peper te hebben ingeslagen weer teruggetrapt. Het toerisme is niet zo ontwikkeld hier en dat merkte aan de kinderen die allemaal naar de straat kwamen gerend om te zwaaien, te roepen en ons achterna rennen. Maar ook de ouderen deden mee, en ik voelde me even net zo bekend als Dries Roelvink. Ook de omgeving was adembenemend mooi en toen gebeurde het dan toch deze vakantie. Ik werd verliefd. Ze heet Cambodja :) De mensen maken het land en daar is hier zeker sprake van! Maar het was tijd om het land te verlaten, eerst nog naar Phnom Penh en vanuit hier vliegen we naar Kuala Lumpur (Maleisie).